Warhammer 40,000: Space Marine II

Er zijn maar weinig dingen die meer synoniem zijn met Warhammer dan de Space Marine. De ultieme machtsfantasie vastgebonden in een krachtig harnas, de Space Marine is al tientallen jaren de meest herkenbare supersoldaat in sci-fi. Acht meter lang, zwaaiend met wapens die een gewone mens laten knallen als een blaar, lijken ze op het eerste gezicht misschien onverwoestbaar. En toch, vanwege de breedte van het Warhammer 40,000-universum en de verhalen die erin worden verteld, moeten Space Marines voor gelijke delen halfgoden zijn die ongevoelig zijn voor alles behalve de machtigste slagen en voer die klaar zijn om deel uit te maken van een statistiek in een conflict dat een einde maakt aan de melkweg.

De Space Marine is daarom een lastig iets om goed te krijgen. En toch heeft Saber Interactive die uitdaging volkomen willekeurig laten lijken. Warhammer 40,000: Space Marine II is de ultieme Space Marine-ervaring. Van het gewicht van je harnas, tot de metalen klap van elke stap van je laars tegen de grond, tot de reacties van de Cadians (gewone menselijke soldaten) als ze je voorbij zien lopen. Kleine momenten, zoals het kijken naar een soldaat die voor ons knielt terwijl we naar het volgende slagveld lopen, laten zien hoeveel aandacht voor detail Saber in dit spel heeft gestoken. Uit het verre 41e millennium slaagt Warhammer 40,000: Space Marine II erin om een acht meter hoge bovenmens, het harnas dat hij draagt en de wapens die hij gebruikt, geaard en echt te laten aanvoelen zonder ooit het fantastische element van de algehele ervaring van het spelen als een Space Marine weg te nemen.

Het is een lust voor het oog om Titus in het blauw terug te zien, net als de rest van Warhammer 40,000: Space Marine II. De game is prachtig en hoewel het je rig zeker op de proef kan stellen als je op pc speelt, is het de moeite waard om het universum tot leven te zien komen op een manier die nog niet eerder is gedaan. Het Warhammer 40,000-universum is zo enorm in zijn reikwijdte en schaal dat het bijna overkomt als een Lovecraftiaanse horror. We moeten niet proberen de omvang ervan te begrijpen, opdat we niet gek worden als we denken aan stadspleinen die tientallen miljoenen mensen kunnen bevatten en gebouwen die zo groot zijn dat we alleen maar kunnen aannemen dat de architecten van het 41e millennium toegang hebben tot de creatieve modus. Die schaal is echter tot leven gebracht in Space Marine II. De diversiteit van het universum heeft ook een grote show gekregen, van de jungles van Kadaku tot de uitgestrekte stadsgezichten van Avarax tot de verwrongen, apocalyptische wereld van Demerium. Je krijgt constant omgevingen die uniek aanvoelen, zonder dat de levels ervoor zorgen dat je verdwaalt in de grootte van je omgeving.

Het zicht op Warhammer 40,000: Space Marine II wordt alleen maar beter door de vijanden die eroverheen zwermen. Met een verbeterde versie van dezelfde technologie die werd gebruikt voor World War Z, heeft Saber de eindeloze aantallen van de Tyranids naar voren gebracht. Je ziet er duizenden boven je hoofd en moet er net zoveel op de grond onder ogen zien. Je kunt gemakkelijk genoeg door de kleinere leden van de bijenkorfgeest scheuren met je grendelgeweer of pistool, maar het enorme gewicht van de nummers zal je snel inhalen en je in het heetst van de strijd dwingen. Als je wordt omringd door een heleboel kleinere Tyranids in combinatie met een paar krijgers die je eigen kracht kunnen evenaren, kan het snel lastig worden, vooral op moeilijkere moeilijkheidsgraden. Je kunt niet zomaar spammen en moet wennen aan het ritme van de slachting in Space Marine II. Hoewel de gevechten vergelijkbaar zullen lijken met degenen die de eerste game hebben gespeeld, met het pareren, perfecte ontwijken en de algehele verbeterde variatie, zul je merken dat er minder knoppen worden geramd en dat er meer solide strategie nodig is in moeilijke ontmoetingen. Prachtige, bloederige executies zijn natuurlijk een hoogtepunt van de gevechten, waardoor elke ontmoeting meer een filmisch gevoel krijgt en ervoor zorgt dat je aan het einde van elke missie over een berg vijandelijke schedels stapt.

Missies zijn lang in Warhammer 40,000: Space Marine II, zowel in de PvE-operaties als in de hoofdverhaalcampagne. Het helpt dat er niet een overweldigend aantal van is, omdat het ervoor zorgt dat elke missie uniek en herspeelbaar aanvoelt, vooral in het geval van de operaties. Het duurt ongeveer 15 uur om beide campagnes te doorlopen, en dan heb je natuurlijk nog de PvP-modus Eternal War om daarna in te duiken. Het zorgt allemaal voor een zeer compact spel, dat doet denken aan een oude Halo-titel. Er zullen hier echter spelers zijn alleen voor de terugkeer van Titus, en het is vermeldenswaard dat ze niet teleurgesteld zullen zijn. Warhammer 40,000: Space Marine II benadert zijn verhaal stoutmoedig, zelfs met de bagage die is achtergelaten door de cliffhanger van het eerste spel. Na bijna een eeuw weg te zijn geweest, is Titus veranderd. Hij is harder, minder vertrouwend, en hoewel deze elementen moeilijker over te brengen zijn, aangezien Space Marines meestal de emotionele diepgang hebben van een watermeloen op steroïden, doet Clive Standen geweldig werk bij het leveren van deze versie van Titus. De actie van het verhaal laat niet veel tijd over voor introspectie, maar het dient over het algemeen als een solide verhaal en een briljant excuus voor enkele van de meest memorabele gamemomenten van het jaar. Toen het verhaal zijn hoogtepunt bereikte, had ik een permanente, onbeweeglijke glimlach op mijn gezicht, vol ontzag voor wat ik zag, voor hoe perfect de geest van Warhammer 40,000 was vastgelegd.

Zou het leuk zijn geweest om meer een karaktergedreven verhaal te zien dan een plotgedreven verhaal? Natuurlijk, maar Space Marine II slaagt er opnieuw in om de spijker op zijn kop te slaan met de Warhammer-vertolking, waar er vaak te weinig momenten zijn voor rustige reflectie omdat er nog een andere apocalyptische gebeurtenis op slechts enkele ogenblikken afstand ligt. De overkoepelende schurk van het spel is ongeveer net zo gedenkwaardig als die van het eerste spel - wat betekent dat het niet erg gedenkwaardig is - maar hij komt wel met een ongelooflijk baasgevecht, iets dat niet zeldzaam is in Space Marine II. De bazen stellen je gevechtsvaardigheden echt op de proef, en toch voelt het altijd ongelooflijk bevredigend om het op te nemen tegen een Carnifex of botsende messen met een Chaos Sorcerer. Terwijl de messen botsen en je grendelgeweer ronde na ronde op de baas en de lakeien afstormt die ze hebben meegenomen om de ontmoeting nog dodelijker te maken, wordt het opnieuw moeilijk om de drang te weerstaan om een krachtpantser aan te trekken, een kettingzwaard te pakken en te vechten in naam van de keizer. Op de een of andere manier zorgt deze game ervoor dat het 41e millennium aanvoelt als een plek waar je het niet erg zou vinden om te bezoeken, omdat je je gewoon zo stoer voelt.

Iets dat niet onvermeld mag blijven, is de rol die geluid speelt bij het creëren van dat gevoel. De aanzwelling van de muziek als jij en je mede-Ultramarines de demonische lijn binnenstormen, het gekraak als je het botzwaard van een Tyranid door zijn eigen ribbenkast klemt. Zelfs de geluiden die door je harnas worden gecreëerd terwijl je rondloopt, zorgen ervoor dat de gevechten nog indrukwekkender aanvoelen. Nogmaals, de tijd die is besteed om alles authentiek te laten aanvoelen, het respect dat Saber en Focus hebben voor het IP is moeilijk om niet te bewonderen. Dit geldt vooral gezien de brede aard van het spel. Ik heb het nog niet echt gehad over de PvP Eternal War-modus, en dat komt grotendeels omdat ik maar een paar wedstrijden heb kunnen spelen, maar de ervaring lijkt net zo solide als de andere twee facetten van Space Marine II.

Een verhaalcampagne, een parallelle PvE-campagne, een 6v6 PvE-modus, twee verschillende vijandelijke facties, coöp, singleplayer, verschillende Space Marine-klassen, meer wapenuitrustingen, duizenden vijanden op het scherm. Als je het allemaal zo opsomt, zou het kunnen klinken alsof Saber Interactive voorbestemd was om op zijn minst een paar aspecten van dit spel tekort te schieten. Ik word echter consequent weggeblazen door Warhammer 40,000: Space Marine II en hoe het alles heeft kunnen doen. Het is een bombastisch actiefestijn dat je doet denken aan de beste games van weleer. Een triomfantelijke prestatie als niet alleen een Warhammer 40.000-game, maar een actiegame voor alle leeftijden.