Warhammer 40,000: Space Marine II Uitgebreide gameplay preview: Moge de keizer zich verheugen!

We zijn op het moment van schrijven iets meer dan een maand verwijderd van de release van Warhammer 40,000: Space Marine II, en op dit moment hebben we veel van het spel gezien. Bloederige trailers, multiplayer-onthullingen, het is allemaal heel spannend, maar afgezien van een korte sessie op Gamescom vorig jaar, waren we er niet echt in geslaagd om onze tanden te zetten in de viscerale actie-ervaring van Saber Interactive. Dat wil zeggen, tot nu toe.

Een Space Marine is een lastig ding om in te kapselen. Ze zijn een supersoldaat, ja, maar in tegenstelling tot je Spartanen in Halo of Doom Guy, worden Space Marines aan een ongelooflijk hoge standaard gehouden binnen hun gegeven universum. Ze zijn praktisch halfgoden vergeleken met het grootste deel van de menselijke bevolking van Warhammer 40,000. Machtiger, groter en bijna tijdloos, hun aanwezigheid is iets dat in sommige media is genormaliseerd en in andere is vergoddelijkt. In Warhammer 40,000: Space Marine II is Saber Interactive erin geslaagd om het concept van een Space Marine absoluut vast te leggen.

Als je door een van de zeldzame keizerlijke holdouts in een level loopt, zullen leden van de keizerlijke garde op één knie vallen bij het zien van jou, zich onmiddellijk aan jou overgeven als hun heer en een golf van moreel krijgen omdat ze weten dat je bent gekomen om aan hun zijde te vechten. Het toont een goed begrip van hoe dit universum omgaat met de zeldzame supersoldaten die Space Marines zijn, en toch betekent het niet dat je niet te stoppen bent op het slagveld.

De aanbevolen moeilijkheidsgraad voor Warhammer 40,000: Space Marine II is moeilijk, waar we tijdens onze tijd mee zijn begonnen, en het bleek een uitdagende maar waardevolle ervaring te zijn. Je bent niet onsterfelijk, zelfs niet in de buurt, en als je met je hoofd in een menigte Chaos-krijgers of een zwerm Tyranids duikt, word je neergeslagen, maar je kunt er zeker van zijn dat je een stempel achterlaat voordat je de grond raakt. De gameplay van Warhammer 40,000: Space Marine II is vergelijkbaar met die van het eerste spel. De mix van third-person schieten gevolgd door onvermijdelijke melee terwijl je wordt opgejaagd door tientallen vijanden zal vertrouwd aanvoelen voor iedereen die Space Marine heeft gespeeld, en je hebt opnieuw schilden die je kostbare gezondheid beschermen tegen schade. Deze kernprincipes blijven hetzelfde, en toch heeft Saber enkele toevoegingen gedaan aan de gameplay-loop die revolutionair aanvoelen voor de algehele flow.

Ten eerste kun je nu geen schade oplopen tijdens een executie, wat levensreddend is, want als je in het eerste spel de verkeerde executie-animatie kreeg, zou je gewoon doodgehakt worden door de andere orcs die niet bereid waren om op hun beurt te wachten. In het vervolg volgen executies die net genoeg schade toebrengen aan een grote vijand of een parry. Ja, er is een pareersysteem in Space Marine II en het stelt je in staat om kleinere vijanden uit de lucht te rukken en te verpletteren wanneer ze naar je uitvallen, en zwaardere aanvallen van de grotere wezens en kwaden waarmee je te maken krijgt te blokkeren. Niet elke aanval kan worden geblokkeerd, en dus moet je een oogje in het zeil houden, maar niet alleen spammen, ontwijken of aanvallen is een geweldige manier om Saber's vervolg meer als een gorefest van een denkende man te laten aanvoelen, ook al is het nog steeds grotendeels afhankelijk van jou die gewoon achterover leunt terwijl je plasmablaster daemon na daemon terugstuurt naar de Warp.

Met zo'n sterke focus op melee-gevechten, zou het kunnen voelen alsof vuurgevechten een stap terug doen in deze game, gelukkig heeft Saber Interactive opnieuw het vet van de eerste game bijgesneden en zich gericht op het leveren van schieten dat impactvol aanvoelt zonder aanmatigend te zijn of het vlees van de melee-gevechten weg te nemen, waar je zeker het meeste plezier zult beleven aan het doordrenken van jezelf in het bloed van je vijanden. In tegenstelling tot in het eerste spel, waar je vier geweerslots hebt, heb je in Space Marine II alleen een primair en secundair wapen, met een enkel groter tertiair wapen dat je tijdens een missie kunt oppikken. Het kan betekenen dat je niet aan alle mogelijke behoeften in je uitrusting kunt voldoen, zoals het hebben van een sluipschutter om vervelende vijanden uit te schakelen die van ver weg schieten, evenals een zware bolter om door de massa Tyranids te karnen die zich op je werpen, dat is waar de focus van Space Marine II op coöp in het spel komt. Jij en je twee teammaatjes zouden elkaars zwakke punten moeten bedekken, en hoewel de AI behoorlijk nuttig is in zowel de campagne als de coöp, zijn ze lang niet zo sterk als het hebben van twee echte spelers aan je zijde.

De gameplay is pittig en ongelooflijk leuk om te spelen, mede dankzij het geluidsontwerp dat de oren trakteert op donderend boutvuur, rauw gebrul als een kettingzwaard door de lucht zwaait en misselijkmakende squeurs wanneer je de klauw van een Tyranid door de bovenkant van zijn hoofd klemt, waardoor de chitine van zijn pantser over de vloer wordt verbrijzeld. Zelfs de dreunen van je enorme laarzen die op de grond vallen, hebben zo'n gewicht dat de ervaring zoveel levendiger wordt. Voor degenen die de geest van een van de beste van de keizer willen belichamen, is er niets dat echt in de buurt komt. Bij Space Marine II gaat het echter niet alleen om jouw rollenspel als Space Marine. Er is hier ook een verhaal, een verhaal dat in wezen op twee parallelle lijnen loopt. In de coöp-campagne help je Titus, en tijdens de gameplay-sequentie die we speelden, redde het coöp-team de hoofdrolspeler van de dood door duizend Tyranids na het doden van een gewonde Hive Tyrant, wat op zich al een erg leuke en verrassend gedetailleerde baasgevechten was.

Space Marine II blaast de bazen van de eerste game uit het water. In onze tijd met het spel vochten we tegen een Chaos-tovenaar en een Hive-tiran, die beide erg dodelijk bleken te zijn met unieke aanvalspatronen en combo's die zijn ontworpen om je in een meer ritmische dodendans te krijgen dan de gebruikelijke vleesmolen van de op hordes gebaseerde gevechten. Het zijn geen al te moeilijke bazen en ze zijn ook niet ontworpen om een verbluffend niveau te bereiken, maar hun toevoeging blijft zeker niet onopgemerkt en we kunnen niet wachten om ons in meer van deze filmische gevechten te storten.

Het is moeilijk om in een vroeg stadium een oordeel te vellen over het verhaal op basis van wat we tot nu toe hebben gespeeld. Er is nog steeds veel intrige in wat er met Titus is gebeurd tussen de eerste game en de tweede, vooral na enkele onthullingen in het gedeelte dat we speelden, maar aangezien de missie vooral gericht was op het laten zien van gameplay, was er niet veel om in te duiken. Clive Standen doet goed werk door Mark Strong te vervangen als Titus, en we zijn geïnteresseerd om meer te weten te komen over de andere mariniers in het trio, Gadriel en Chairon. Het is moeilijk om van een Space Marine een boeiend personage te maken, omdat ze meer zijn ontworpen als machtsfantasieën dan als mensen, maar hopelijk kan Saber het voor elkaar krijgen. Het voelt als het belangrijkste stukje dat ontbreekt in deze puzzel om Space Marine II echt te brengen van een game die elke Warhammer-fan zou moeten spelen en in de gelederen van een topactietitel.

Er waren ook een paar bugs die we tegenkwamen tijdens onze playthrough, en we hebben het hier niet over Tyranids. Sommige vijanden stonden stil tijdens de animaties van de uitvoering en er waren ook een paar andere visuele glitches te vinden. Kleine dingen die geen afbreuk deden aan wat een van onze meest verwachte titels voor de rest van dit jaar blijft, maar opmerkelijke insluitsels voor iedereen die op het randje van pre-orderen balanceert. Anders, rol op september voor de rest van deze ervaring die me doet wensen dat ik ook een 10 meter lange supersoldaat was die in een universum leeft waar alles de hele tijd is.